フィリピンのセブ島に3週間滞在しセブ王の王宮にもたびたび招かれ食料を補給し多くのセブ島民を改宗させたマゼラン(スペイン語では Fernando de Magallanes フェルナンド・デ・マガジャネス、1480年生まれ)でしたが、何故か目的の香料諸島へ向かわず布教を続けました。セブ島民を改宗させたことで気を良くしたマゼランは強硬になり布教に当たって武力をちらつかせるようになっていました。セブ島周辺の王たちの大部分はマゼランに従いましたが、改宗と服従を強要するためにセブ島対岸の小島マクタン島では町を焼くこともしています。このことでマクタン島民は反感をつのらせ たようです。その後マゼランは1521年の今日､4月27日、マクタン島に突然出撃しました。ピガフェッタによると、マクタン島の王の一人ズラは「マゼランの要求に従う気はあるが、もう一人の王ラプ＝ラプが従わないので困っている。小艇に兵を満載して救援に来てほしい」と伝えてきたからだとしています。これを聞いたマゼランはラプ＝ラプ王を従わせようと3隻の小艇に60名の兵を乗せてマクタン島に乗り込みましたが、ラプ＝ラプ王は既にこれを察知しており、60名の内11名を小艇の警護に残して上陸したマゼランの49人に対して1500人の軍勢を配置していました。しかしマゼランは圧倒的に多数の敵を前にして部下に「諸君、我らの敵であるこれらの住民たちの数に恐れをなしてはならない。神が我らを助け給うであろうから。諸君、思い出すがよい、あのエルナン・コルテス隊長がユカタン地方で、200人のエスパニャ人でもって、しばしば20万、30万の住民たちを打ち破ったということを我々が耳にしたのはつい最近のことではないか」と演説し、寡兵にもかかわらず戦闘に突入したのです。しかし、30倍の数の敵に対しマゼランの兵はやがて敗走し、マゼランの周りにはピガフェッタやエンリケを含め6-8人ほどが踏みとどまって戦うだけになりました。多勢のラプ＝ラプ王の兵の竹槍はマゼラン達の甲冑に通じず戦いは1時間に及びましたが、ラプ＝ラプ勢は防具を着けていない足に攻撃を集中し始め、遂にマゼランは殺されてしまいました。繰り返しになりますが､492年前の今日､4月27日のことでありました。享年41歳でありました。
以下は esperanto です。
Fernão de MAGALHÃES (naskiĝis 1480 - mortis je 27-a de aprilo, 1521) estis portugala navigisto, kiu realigis la unuan ŝipadon ĉirkaŭ la Terglobo kaj tiel definitive pruvis ĝian globecon.
Kiam li malsukcesis ĉe la portugala reĝo kaj ricevis permeson foriri eksterlanden, li proponis sian servon al la hispana trono. Tie oni disponigis al li tri ŝipojn, ne tre altkvalitajn, tamen sufiĉajn.
Li devis batali ne nur kontraŭ la naturo, sed ankaŭ kontraŭ homoj. Lia patrujo Portugalio ne deziris sukceson al lia ekspedicio, kies sukceso signifus gravan danĝeron por la portugalaj ekonomiaj interesoj. La tri ŝipojn de Magalhães atendis portugalaj flotoj kun celo subakvigi ilin. Magalhães elektis ŝajne nelogikan vojon al la sudo, al la maroj sub portugala kontrolo, ĉar li supozis, ke portugaloj ne kredos, ke li kuraĝus tien navigi. Liaj hispanaj nobelaj oficiroj, kiuj estis malkontentaj, ke ilin estras portugalo, komencis suspekti lin, ke li volas enpeli la tutan ekspedicion en la portugalajn manojn. Magalhães postulis severan disciplinon: la du aliaj ŝipoj devis ĉiumatene proksimiĝi al la admirala ŝipo kaj la kapitano devis propravoĉe saluti la admiralon kiel simbolon de obeemo.
La ekspedicio sukcesis eviti la atendantajn portugalajn flotojn kaj atingi la sudamerikajn bordojn. Magalhães kompreneble ne sciis, kiel granda estas la nova kontinento kaj preskaŭ ĉiun riveron li esperis trapasejo, sed ĉiam li estis seniluziigita. Nur post travivita vintro tute sude fine li trovis trapasejon, kiu nun nomiĝas Magelana markolo. Unu el la ŝipoj perfide forkuris kaj revenis en Hispanion. Poste la ekspedicio navigis al Marianoj tra la oceano, kiu estis nekutime trankvila, tial la maristoj nomis ĝin Pacifika (Pacŝatanta). Sed la senventa vetero signifis malrapidan ŝipadon, teruregan varmegon, nesufiĉon da trinkakvo kaj manĝo. Multaj maristoj mortis.
Kiam la ŝiparo atingis loĝatajn insulojn, la 27-an de aprilo 1521 dum batalo kun indiĝenoj Magalhães estis mortigita. Lia anstataŭanto Elcano sukcesis fuĝi antaŭ portugaloj, sed nur kun unu ŝipo, ĉirkaŭveturi Afrikon kaj post tri jaroj revenis kun nur 17 maristoj al Hispanio.
